AugustusOrgel 2012

Er was eens, 450 jaar geleden…
Van Willaert tot Sweelinck, van Renaissance tot Barok
Elke periode van onze geschiedenis kent zijn plotse sprongen, zijn verscheuringen en zijn evoluties.
Dit geldt eveneens voor de geschiedenis van de muziek..

Philippe Beaussant schrijft :” Er zijn momenten in de geschiedenis waar alles blijkt te versnellen : niet alleen door de gebeurtenissen, maar door de denkbeelden van de mensen en hun transcriptie in de kunst.” (In “Passages – de la Renaissance au Baroque”, Fayard, 2006) In de kunst begint de beweging ongeveer 450 jaar geleden.

In 1562 stierf in Italië Adriaan Willaert (1490-1562) afkomstig uit de Zuidelijke Nederlanden, m.a.w. van bij ons, en hij liet ons een belangrijk werk voor de Renaissance na. Hij alleen al vertegenwoordigt op zich zelf de Renaissancestijl in al zijn glorie en zijn verfijndheid. Hetzelfde jaar zal diegene, die men de “Orpheus van Amsterdam” heet, geboren worden. Jan Pieterszoon Sweelinck (1562-1621), componist, virtuoos en pedagoog zal aan de basis liggen van een nieuwe stijl: wij treden een tijdperk binnen wat men later als “Baroktijdperk” zal omschrijven.

Deze periode beantwoordt aan de komst van de begeleide melodie, na eeuwen van polyfonie die strikt werd geregeld door het contrapunt, gooit ze een steen in de kikkerpoel door de directe uitdrukking van de affecten voor te staan, de karakters eerder dan de gereserveerdheid of de suggesties die door de Renaissance werden aangeprezen.

De muzikale retorische kunst ontwikkelt zich, ten nadele van de voorstaanders van de stylo antico…

Arnaud VAN DE CAUTER
Directeur artistique